mənbə

is. <ər.>

1. Yeraltı suların çıxdığı yer; qaynaq, bulaq, çeşmə.

2. məc. Əsasını, başlanğıcını təşkil edən şey. Xammal mənbələri. Gəlir mənbəyi. – Otağın işıq mənbəyi bircə qapı və bir də damdakı şüşələnmiş balaca pəncərəvari bir baca olduğundan, otaq lazımi qədər işıq deyildi. T. Ş. S.. Axır illər çayqıraqlı arvad-uşaq üçün burada bir qazanc mənbəyi də yaranmışdı. Ə. Ə.. // məc. Bir xəbərin və s. çıxdığı, zahir olduğu yer. Xəbərin mənbəyini bilmək. İnanılan mənbələrdən alınan məlumata görə.

3. Bax məxəz 2-ci mənada. Rus mənbələrinə gəldikdə bunlardan <bizim> tarixə aid bir çox mühüm şeyləri ixrac etmək olar. F. Ağazadə.

4. coğr. Çayın başlandığı yer (mənsəb 2 əksi). Kür çayının mənbəyi. Arazın mənbəyi.